مناطق آزاد به عنوان پیشران توسعه همکاری های منطقه ای در دوران جهانی شدن قلمداد می شوند که در جمهوری اسلامی ایران از مبانی حقوقی کم نظیری همچون "ماده ۱۱ سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی ابلاغی مقام معظم رهبری"، "ماده ۶۵ قانون احکام دائمی توسعه"و "قانون چگونگی اداره مناطق آزاد -که ماده ۵ این قانون بر اداره مناطق آزاد براساس قانون و اساسنامه های سازمان هر منطقه تصریح دارد" برخوردار می باشند.