جاده یک طرفه تهران پکن برای بازار خودرو

برخلاف تمام تبلیغات و ادعاهای اخیر، اگر راهی برای تعامل با خودروسازان غیر چینی پیدا نشود، غیر از جاده یک طرفه تهران پکن انتظاری دیگری برای بازار خودرو نمی توان داشت.

به گزارش طلانیوز: در جریان برگزاری نمایشگاه تحول صنعت خودرو در روزهای ابتدایی شهریور سال گذشته، اولین اقدامات جدی و عملی برای از سرگیری واردات برداشته شد؛ البته ۶ ماه پیش از آن، در روزهای آخر اسفند، وزیر سابق صمت در آخرین گفت‌وگوی سال با رسانه ملی، به موضوع پیگیری واردات اشاره کرد.

با این حال، در شهریور ماه، آیین نامه رونمایی و پس از چند بار محک و اصلاح از آبان ۱۴۰۱ نهایی و ابلاغ شد. با توجه به اتفاقاتی که بعدها پیش آمد، به نظر می رسد در وهله اول، اصلی ترین مسئله برای وزارت صمت و دولت کسب درآمد و فریب برای جلوگیری از ورود تقاضا به بازار مطرح بوده است. با این حال، بعد از مشخص شدن خودروهای وارداتی، از ۱۲۰ هزار متقاضی خودروهای وارداتی نزدیک به یک چهارم باقی مانده اند. به بیان دیگر، ۵۰۰ میلیون ۳۰ هزار متقاضی نزدیک به ۵ ماه است که در بانک ها بلوکه شده است، یعنی از اواخر اسفند ماه تا امروز، حدود ۱۵ هزار میلیارد تومان در اختیار بانک بوده و از ورود آن ها به بازار جلوگیری شده است.

بنابراین از یک سو، عدم ورود این تقاضاها به سهم خود باعث کاهش فشار بر سمت عرضه شده است، و از سوی دیگر، صبوری چهار ماهه برای خودروهای صفر چینی، از قطعیت استقبال شدید خبر می دهد. با این حال، هنوز خودرویی عرضه نشده است. قیمت‌بازی و استفاده از چماق واردات، هم تحمل انتظار را آسان تر کرده و هم زبان تولیدکنندگان را کوتاه کرده است، اما هنوز هیچ حرکت امیدوارانه ای به چشم نمی آید، یعنی به رغم این که تعرفه ها مشخص شده و سازمان استاندارد نیز از امکان ورود فوری میلیون ها خودرو خبر داده است، مشخص نیست به چه علت خودروهای وارداتی موجود هم مجال ورود به خیابان ها را پیدا نمی کنند، یعنی برخلاف تمام تبلیغات و تصوراتی که ایجاد کرده اند، به نظر، دولت برای تأمین ارز مورد نیاز واردات به شدت دچار بحران شده است؛ موضوع به شکل دیگری در بخش تولید خود را نشان داده است و فعلاً به نوع دیگری در بخش واردات اختلال ایجاد کرده است.

البته تاکنون به صراحت اشاره ای به این موضوع نشده و بعید است که اعلام شود، در مقابل، سعی می شود با استفاده از روزهای روشن آینده مانع از تلاطم بازار و اتخاذ تصمیم های عجولانه از سوی مصرف کنندگان شوند، اما در یک مسئله نمی توان تردید کرد؛ از یک سو، بازار به شدت نیازمند عرضه خودروهای وارداتی است و از سوی دیگر، موانع پنهان، راه ورود را بسته است. بنابراین پیش از هر کاری دولت باید به فکر تأمین منابع ارزی مورد نیاز باشد، اما در عین حال، باید در نظر داشت منابع مالی دولت محدود و  تحریم ها نیز فضای تحرک و تعامل را با سایر کشورها برای دسترسی به منابع مالی جدید بسته است.

 در همین حال، از نوع تعامل چین و روسیه با کشورهای حاشیه خلیج فارس باید به مثابه یک هشدار، درس، زنگ خطر، راه کار و یا الگوبرداری برون رفت از حالت فعلی استفاده کرد. تعمیق رابطه با خودروسازان بزرگ غیر چینی، فراهم کردن زمینه های اعتماد و اطمینان دوباره آنان برای ورود به کشور و در نهایت، از سرگیری ارتباط مجدد می تواند راه نفس بازار را باز کند.

باید در نظر داشت که استفاده از این فرصت هم محدود است و باید زمان شناس بود؛ اگر این بار هم از نیاز و فضای پیش رو استفاده نکنیم، نه تنها واردات چاره ساز نخواهد بود، بلکه با دستان بسته تری باید پیش خودروسازان چینی سر خم کنیم؛ اگر برای برون رفت از وضعیت فعلی برای تعامل بیش تر و حداکثری با جریان عادی جامعه جهانی راهکاری پیدا نکنیم، عملاً باقی مانده صنعت خودروسازی اعم از تولید و واردات را دو دستی تقدیم چین کرده ایم و با توجه به نوع رفتار این کشور مشخص نیست که در آینده چه اتفاقاتی رخ خواهد داد؟

 

/منبع: اسب بخار