کابینه پیشنهادی و یک انتخاب کاملاً نفتی

بالاخره پس از بررسی­های فراوان، رایزنی­های متعدد و گمانه­زنی­ها بی­پایان، کابینه پیشنهادی رئیس­جمهور چند روز قبل از انقضای مهلت قانونی تقدیم مجلس شورای اسلامی گردید و همان­طور که پیش­بینی می­شد طیف مواضع جامعه و کنشگران محدود به مخالفت سرسختانه تا موافقت مشروط بود. بدین معنا که احتمالاً حتی شخص رئیس­جمهور نیز موافق قطعی این مدل چینش نبوده اما محدودیت­های قانونی و پاره­ای ملاحظات ایشان را ناگزیر به ارائه چنین لیستی نموده است.

به گزارش طلانیوز: میان چهره­های شناخته­شده کابینه؛ فردی که به­عنوان وزیر نفت پیشنهاد شده است شاید از بقیه کم­نشان­تر باشد. چهره­ای که به­دلیل درگیری مستمر در مسئولیت­های مختلف، کمتر فرصت تبلیغات رسانه­ای پیدا کرده است.

محسن پاک­نژاد که برای تصدی یکی از کلیدی­ترین وزارت­خانه­ها انتخاب شده است دارای چه سابقه­ای است و چطور می­توان به قدرت او در بازگرداندن صنعت نفت کشور به ریل داشت؟

پاسخ به این سوال، در کنار بررسی اولویت­ها و کمبودهای امروز صنعت نفت می­تواند ابهامات مربوط به میزان توانمندی و احتمال موفقت این مدیر نفتی را برطرف سازد.

اکثر کارشناسان اذعان دارند مهم­ترین آفت که بزرگ­ترین آسیب­ها را به دولت سیزدهم و عملکردش وارد نمود؛ فقدان برنامه­ مدون حتی در قالب برنامه­ریزی میان­مدت بود. به­همین دلیل بود که ایران که در سال 1400 به صادرکننده بنزین تبدیل شده بود ظرف کمتر از چهار سال به واردکننده این فرآورده نفتی تبدیل شد و میزان برداشت گاز کشور ار میدن گازی مثل پارس جنوبی که با قطر برابر شده بود؛ به­طور متناسب افزایش نیافت و کشور با ناترازی بزرگ در بخش تولید گاز مواجه گردید.

به­نظر می­رسد مدیری که در جایگاه وزیر نفت قرار می­گیرد می­بایست آشنا به مفاهیم و مبانی برنامه­ریزی بوده و سراسر عمر وزارتش باید به برنامه­ریزی نه­عنوان یک تاکتیک که به­عنوان یک راهبرد مقید باشد. از این رو سابقه طولانی فعالیت وزیر پیشنهادی در حوزه برنامه­ریزی در بخش­های مختلف وزارت نفت برگ برنده­­ای است که در سابقه کاری محسن پاک­نژاد عیان است.

مشکل مدیریت بر وزارت نفت صرفاً محدود به برنامه نیست. اساساً منابع نفت و گاز کشور که تحت­عنوان منابع هیدروکربوری شناخته می­شوند نیازمند اشراف اطلاعاتی بر ماهیت فنی و کیفی منابع است به­طوری­که این اشراف منجر به نظارت حداکثری و موثر بر اعمال حق حاکمیت و مالکیت عمومی بر منابع نفتی کشور شود. لذا آشنایی با مبانی اساسی تدوین سیاست­ها و برنامه­ریزی راهبردی در حوزه اکتشاف، حفاری، توسعه، تولید و ازدیاد برداشت از منابع هدیدروکربوری از الزامات تصدی وزارت نفت است که به­نظر می­رسد با توجه به عقبه اجرایی موثر؛ این مدیر پیشنهادی رئیس­جمهور انتخابی مناسب در این شرایط باشد.

سابقه مدیریتی محسن پاک­نژاد در شرکت بازرگانی نفت ایران (نیکو) با توجه به موقعیت این شرکت در شرایط ریسک­پذیر عملیات بازرگانی نفت کشور، از این مدیر نفتی، چهره­ای ساخته که بتوان انتظار داشت با حضور وی دغدغه­های مربوط به حوزه صادرات نفت در شرایط تحریم تا حدی برطرف شده و با انتصابات به­جا در مجموعه شرکت ملی نفت ایران، مدیریت امور بین­الملل شرکت ملی نفت ایران که از کلیدی­ترین مدیریت­های آن وزرات­خانه است را احیا و با تکیه به نیروی انسانی متخصص آن مجموعه بار سنگین عملیات بازاریابی و فروش نفت را به واحد متولی آن منتقل نماید تا از این طریق موجب ارتقاء منافع کشور در بخش صادرات نفت گردد.

جنبه بسیار مهم دیگر از ویژگی­های افراد متخصص که کاندید پیشنهاد به­عنوان وزیر هستند، بعد مقبولیت ایشان بین کارکنان و بدنه سازمان­ها است. در مورد محسن پاک­نژاد طی مدت کوتاهی که از انتشار خبر احتمال وزارت او بر نفت می­گذرد، واکنش­های متفاوتی ایجاد شده که عمدتاً ناظر بر پذیرش و تائید صلاحیت مدیریتی و توان ایجاد تفاهم و تعامل بین مدیران و بدنه عملیاتی صنعت نفت کشور است. موضوعی که در وزارت­خانه­های فنی و عملیاتی با سختی کار بالا از ضروریات در مشی مدیریتی وزیر است.

واقعیت این است که نظر مثبت روی جوانان از هر جنبه باارزش و قابل تقدیر است و با توجه به سن و سال گزینه پیشنهادی وزارت نفت، به­نظر می­رسد انحراف عمده­ای از وعده­ تیم راهبری رئیس­جمهور وجود ندارد و به­هرحال اگرچه فعالیت به­عنوان مدیر برنامه­ریزی شرکت نفت مناطق مرکزی ایران، مدیر برنامه­ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران، معاونت وزیر نفت در نظارت بر منابع هیدروکربوری، مدیریت در طرح­های توسعه میادین گازی، مدیریت نظارت بر صادرات و مبادلات مواد نفتی، مدیریت در عالی­ترین سطح در شرکت بازرگانی نفت ایران، قدری از قدرت جوانی این گزینه پیشنهادی مسعود پزشکیان کاسته اما کفه ترازوی تجربه مدیریتی و اجرایی او در بخش عملیاتی و ستادی نفت را به­طور قابل­قبولی سنگین کرده است.

با توجه به جمیع جوانب؛ بسیاری از فعالان بی­طرف حوزه نفت و گاز گزینه پیشنهادی وزارت نفت را انتخابی مقبول و توام با خوش­بینی نسبت به کارکردش ارزیابی می­کنند و امیدوارند دفاعیات مستدل و برنامه­های عملیاتی ایشان که به مجلس شورای اسلامی ارائه می­گردد؛ مخالفان منصف را نیز به مدافعان مدیریت او در وزارت نفت تبدیل کند و نویدبخش تغییر رویکرد منفعلانه این صنعت به رویکرد فعالانه باشد./